ilk aşk

Çiğdem diye bir kız vardı ilkokul 4'te başka sınıftaydı Çiğdem Çiçek. Çok güzeldi, soyadı da güzel çiçek. hala yüzü gözümün önünde, sarı saçlar beyaz ten yüzde belli belirsiz çiller.
kaç gece evlerinin önünde bekledim çıkarsa konuşurum diye, o Zaman'dan belli nasıl mal olacağım gece yarısı kız ne çıkacak ne konuşacaksın.
 

birkaç tanede kendim gibi arkadaşım vardı, sanki öl desem ölecekler, öl deseler ölüceğim. o zaman ölmek daha basit geliyordu. ölüme yaklaştıkça daha zor sanki. nazımın dediği gibi ölmektn korktuğun halde ölüme inanmadığın için mi ki?

hiç bitmeyecek arkadaşlıklar gibi ordan taşındık arkadaşlık bitti. 3-5 kere kaçıp kaçıp gittim , dönüşte babam verdi sopayı sonra gitmeler azaldı ve bitti. sonra unuttum. unuttum sandım aslında üstlerini örtmüşüm

 

bir gün okul çıkışı karar verdim çiğdeme söylemeye, öyle sanıyorum ki o da benim için ölüp ölüp diriliyor. ne ölecekse artık, ne öldüysem. çiğdem dedim gözlerinde tanımadığın bir insan ismini söylediğinde oluşan aptal ifadeyle,efendim dedi, hiç dedim...